To forgive or forkeep!

Að undanförnu hef ég átt í heilmiklu stríði við sjálfa mig! Ég er búin að orga af reiði og grenja af óhamingju og klífa tilfinningaskalan frá dýpsta botni til hæstu hæða og ég er enn að berja mig í sekt sem hefur valdið því að ég er alvarlega búin að vera að spá í því að leita mér faglegrar ráðgjafar og reyna þar í frá að byggja veröldina upp á nýtt. 
En ég hef þó þegar rætt vanda minn við vinkonur mínar og leitað ráða og huggunnar. 
Auk þess sem skrif inn á bloggið hafa aðstoðað mig við að sjá hlutina í víðara samhengi en það að blogga hófst fyrir hvatningu geðhjúkrunarfræðingsins míns Bergþóru - fyrir all mörgum árum og hefur hjálpað mér að henda reiður á það hver ég er; hvernig ég upplifi dagana og hvernig við hér á heimilinu og fjölsk. og vinir tvinnum saman dagana. 
Í yfirferð minni yfir vefsíðu mína hef ég komist að því að björtu tímarnir í kringum okkur eru umtalsvert fleiri en þeir dökku og margt af því á ég að þakka fólkinu mínu - öllum þeim sem mér finnst vænt um og hafa fært mér lífið og gert tilveru mína bjartari.  Hinsvegar þegar þú ert eins og ég - búin að sannfæra sjálfa þig um það mörgum sinnum á lífsleiðinni að þú ert vonlaus, eigir ekki uppreisn æru skilið, eigir enga ást til að gefa öðrum -
hvað þá heimtingu á ást annarra - þá er erfitt að breyta lífsstílnum og lífsstandarnum -
þú bara siglir með og reynir að fljóta með - þrátt fyrir að vera að drukkna flesta daga!
Þið megið ekki skilja mig sem svo að ég sé á leið að kála mér eða ganga frá einhverjum en ég er yfirleitt alla daga í svokölluðu "uppklappara" hlutverki gagnvart mér sjálfri; fagna því að vakna, koma krökkunum í bílinn, mjólka - vera húsmóðir - eiginkona - móðir -
Ég er búin að mála mig út í horn í flestum vinasamböndum - er ömurleg dóttir -
Svo ég tali nú ekki um systurhlutverkið!
En ég er alla daga að reyna mitt besta og reyna að gera gott úr þeirri brotnu sjálfsmynd sem ég er að burðast með alla daga.  Og mér finnst ég oft verða að verja mig og mitt! 
Þess vegna er ég oft fljót að stökkva upp á nefið á mér eða fara - bakka frá og verja mig alls ekkert þó orð og athafnir særi og því miður er ég grátgjörn og nota reiði mína á óréttlætinu gagnvart mínum nánustu - þegar aðrir ættu í raun að taka við útrás minni. 
Ég er vön að vera álitin klikkuð, brjáluð, geðveik - og já OK ég er þá allavega eitthvað! 
En flesta daga reyni ég að vera bara ég; Sæunn - sem í gegnum tíðina hef reynt að vera manni mínum stoð og stytta, börnum mínum leiðbeinandi og umönnunaraðili af óskilyrtri ást og fjölsk. og vinum - hef ég reynt að sinna eins vel og mér framast er kostur.
Góð vinkona mín sagði við mig um daginn; Sæunn; það er munur á því að FYRIRGEFA og FYRIRGEYMA - þegar fólk á í deilum...  Síðan þá hef ég eytt miklum tíma í það að  sópa út lónni sem fylgt hefur í skúmaskotin í huga mér og valdið því að þegar ég fer svona langt niður í geðlægð - þá get ég endalaust grafið upp atvik og orð sem hafa nagað mig og valdið mér hugarangri - Orð og athafnir sem eru þungar byrgðar en verða ekki fyrirgefnar nema sópa og taka til í baklandinu!  Ég hef aldrei ætlast til að nokkur fyrirgefi mér orðna hluti en ég er að vinna í því að fyrirgefa sjálfri mér að hanga á hlutum sem engu skipta fyrir framtíð mína ef ég aðeins læri að FYRIRGEFA - Fyrirgeymdir  hlutir og orð eru mannskemmandi og þjóna litlum tilgangi - sér í lagi ef þeir eru ófyrirleitnir og leiða til vanlíðunar.
Vona að þið séuð ekki að burðast með fyrirgeymda hluti  - Fyrirgefning er ekkert erfið en garðurinn heima þarf að sjálfssögðu að vera plægður til að sáning betri frjóa geti hafist!
Standið ávalt með ykkur sjálfum - enginn getur ætlast til annars af ykkur!
Þið eruð mikilvægustu manneskjur í eigin lífi!
Gætið fyrst að ykkur áður en þið farið að hafa áhyggjur af öðrum.
Þið ein getið skapað YKKAR hamingju!
Virkið hana!
Sæunn