Sæl verið þið!
Ég veit ekki hvort þið skynjið það eða skiljið það eða bara hafið lesið það þegar ég hef skrifað um mín mál en ég er sennilega það sem kallað er "ofvirknipersóna með athyglisbrest" og eftir því sem ég eldist er ég líka að verða að þunglyndissjúklingi og suma daga er ég verri en aðra!
I do not know if you sence it or understand it or just red about it when I have written about my own affairs in here - but to tell you the truth I am probably what you would call "hyperactive with lack off ability to follow rules" and when I grow older I am also turning into an depressed person and some days I am worse then others!

Það erfiðasta sem ég geri þessa dagana er að eiga samskipti við aðra - sér í lagi fjölskyldumeðlimi mína (mann, börn og aðra þá sem eru inn á Lágafellsheimilinu) - því að mér finnst ég endalaust vera að "gefa þeim að éta, þrífa upp skítinn eftir þau, segja til verka, vekja og svæfa" og mér finnst ég aldrei fá til baka það sem "mér finnst ég leggja fram til heimilisins" nema etv fýlu yfir því að ég sé ekki betri BOSS, eiginkona og móðir - og ég verð að segja að þetta dregur úr mér!
The most difficult thing I do these days is to comunicate to other persons - exspecially the once wich are in my family (husband, children and others wich live in the home off Lágafelli) - for I feel like I am endlessly "feeding them, cleening up after them, telling them what to do, waking up and telling them to go to bed" - and the thing is that I seem to never get anything back then unhappyness - like I should be better BOSS, wife and a mother - and I have to tell you this situation is killing me these days!

Ég er full af orku - mig langar að gera svo margt en svo finnst mér ég drattast með heilu tonnin af neikvæðum hugsunum á eftir mér - frá öðru fólki sem skilur ekki að ÉG VIL hafa hreint á heimilinu, tiltekt úti á hlaði alla daga, málningarvinnu þegar við getum fyrir öðrum önnum og fleira og fleira sem mér finnst hinir ekki taka sem "bjartari framtíð" til handa okkur öllum - heldur bara sem MEIRA PUÐI Á HVERJUM DEGI fyrir verkamenn og eiginmenn+börn - því einhvernvegin er það þannig að allir aðrir á Lágafelli virðast pirrast yfir orkunni í mér og setja sig stundum í "NEI" gírinn - og þá ber MÉR að gera ekki neitt líka - OG ÞAÐ ÞOLI ÉG EKKI - (frekja hugsið þið en málið er að ÉG tel mig alltaf hlaupa til þegar Halldóri vantar aðstoð við að elta kvígur, keyra traktor, moka skít; Ég hleyp til þegar stelpurnar þurfa að komast á hest, fara í bíltúr á bíldruslunni sem við höfum hér fyrir þær og virkar oft illa, krakkarnir vilja fara í heimssókn, í fjallaferð eða fjöru og alltaf HLEYP ÉG TIL - (alla vega í yfir 90% tilfella - til að hliðra til eða gera drauma annarra að veruleika en svo þegar kemur að mínum þá skipta þeir minna máli! OG já þetta dregur úr mér!))

I am full off energy - I would like to do so many things wich I like to have done but I feel like I have a hole tonn off negative thoughts around me - from people wich doesn´t understand that I would like to have a cleen home, cleen farm, paintwork when we can do so (becouse off other work) and more and more things I could mention and will make "the future bright" for all off uss, but I feel like everyone else is just thinking MORE AND MORE WORK FOR POOR US - and when they get into that "will not do" and stop me from doing what I wish to do - then I HATE THOSE DAYS!  and go into a bad mood -
(BITCH you might think but "I" think I am always running our when Halldórs sais I need help running after a cow, driving a tractor, cleening the stables; I run when the worker´s need to get a horse, drive our old car witch often doesn´t run and need´s an Icelandic tuch to start; the kid´s like to go to a visit, montain trip or something like that and THEN I ALWAYS TRY TO HELP - (at least in over 90% case´s - to make dreams off other person´s in my home come true - and when it comes to my dreams they are less valuable! And yes becouse off that I am often in a bad mood or fell bad over it!)

Ég viðurkenni það að ég er sennilega sú allra klikkaðasta kerling sem þið þekkið að vera að skrifa þetta hér inn á vefinn en ég fór til "geðhjúkrunarfræðings fyrir nokkrum árum" og hún ráðlagði mér að skrifa mig frekar frá óbærilegum hugsunum og segja fólki frá því að ég væri haldin þunglyndi en að burðast með alla þessa byrgði ein og þar sem ég held að þetta sé rétt og satt og þar sem mér finnst fáránlegt að fólk tali um það í tíma og ótíma að það sé með hita, uppseljur og sárasótt en að ekki megi segja frá því að maður sé stundum þungur í skapi/þunglyndur - þá ákvað ég þarna þegar ég fór reglulega og hitti þessa ágætu konu (geðhjúkrunarfræðinginn) að ég skildi skrifa mig út úr myrkrinu og þið sem þekkið mig og aðrið megið líka alveg fá að vita það hvernig það er að búa við það að detta niður í "svartan hyl" og rata ekki upp aftur - "ÉG VILDI ÓSKA AÐ AÐRIR FYNDU LÍKA LEIÐ TIL AÐ NÁ SÉR UPP" á hvaða hátt sem er - bara að það virki!
I have to admit that I am probably the most crazyest woman you ever will get to know - for putting this in the web - but I went to a "therapist" few years ago - and she told me to write about my feelings and tell people how I felt - then to have all these thought´s just for myself - - and for I think it is most stubit thing to tell people that you have got fever, have to through up or have "syfilish" rather then tell people that you sometime´s get depressed, - then I desided that you wich know me and others reading just would get a better sight off how it is to be a person with depression and how I write myself out off the darkness - "I wish for everyone to find a way to do so if they are like this" no matter wich way they do it  - just that the way is the right way for themselfs!

Ég hef ekki verið svona - aldrei - en eftir að ég átti Valberg son minn/okkar fékk ég fæðingarþunglyndi og átti í því lengi - og svo núna eftir að ég er orðin "bossinn" á Lágafelli  - þá finn ég að ég verð oftar og oftar þung - því að MÉR finnst ég aldrei vera "skemmtileg" - Ég er alltaf sú sem er með "kvakið og kveinið" og "elti alla uppi til að fá hlutina gerða" - og "ég er alltaf sú sem fæ það framan í mig að "ég sé ósanngjörn með þetta og hitt sem ekki fellur í góðan jarðveg" - Og sem móðir er "ég" alltaf vonda mamman - sem banna, baða og skamma og það er suma daga að gera út af við mig!
Ég ætlaði aldrei að verða "bóndinn" á þessum bæ - ég ætlaði að vera sú sem fékk að heyra það að ég ætti að fara þangað og hingað til að redda hlutunum - en einhvern veginn er því öfugt farið - þessi ár hafa verið frábær en suma daga fallast mér hendur - því að hvar er allt TAKK - FRÁBÆRT - ÞÚ ERT BEST! ???
I had never been this way - never - but after I gave birth to our son Valberg I got this depression after birth - and fought it for a long time and now when I am "THE BOSS" off Lágafell - I feel it more often that I get depressed - for "I" feel I am never "the good guy" - I am always the one wich is "telling people what to do/complaining over no good work" - and I am always the one getting the "unfair part´s if I am thought to be to bossy or the work is not thought to be fun to do" -And as a mum - "I" am always the bad mum - wich say´s NO or you have to take a bath or say this is forbitten - and some days this fact off my live just kills me!  I never ment to be the "BOSS" off this farm - I wanted to be the one hearing what to do during the day - and now it is the other way around - I have to say these years here at Lágafelli have been great - but some days I just have to sit down and feel depressed over it - for WHERE IS ALL THE THANK YOU - GREAT - YOU ARE THE BEST?

Ég er ekki að kvarta yfir fólkinu mínu, né kvarta yfir því að eiga börnin mín/manninn minn - ég er að kvarta yfir því hlutskipti að vera - eiginkona, móðir og stjóri - og því að lífið ekki bara leikur!  Mér finnst ég ALDREI eiga dag þar sem líf mitt er bara leikur (ekki lengur og það verður sennilega ekki úr þessu) -
I am not complaining over my people, nor complaining over having my children, or husband - I am complaining over the part off being "a wife, mother and a Boss" - and over the fact that live is not only a game! I feel like I never have a day where MY LIVE is just a game - (not anymore - and it will never be I think) -

Ég er alltaf með kollinn fullan af hugmyndum um; byggingu nýs fjós, starfrækslu ferðaþjónustu, breytingar á húskofanum sem við búum í, tamningu hrossana sem eru í augnablikinu bara grasbítar úti í mýri, stækkunar kúabúsins, uppeldi barnanna, skólatíðar sem er að hefjast, stuðningi við Halldór í hans störfum, verkefnum fyrir vinnukonur, hvað á að hafa í matinn, málningarvinnu, smíðavinnu, múrverk, viðgerð á vélum, tiltektir, girðingar, smölun hrossa og kinda  - nefnið það ég er með það á heilanum!!!
I have my mind full off idea´s; about building new cowstable, starting a tourism-home, changing the house we live in, training the horses we have eating gras at the moment on the fields, growing bigger as cow farmers, raising the kid´s, thought´s off school wich is starting soon, helping Halldór in his work at the farm, finding a proper job for our workers, what should be made for lunch/dinner, paintwork, carpentry, fixing mashines, cleening, fencework, getting horses and sheep home NAME IT and IT IS IN MY HEAD!!! -

Sumir mundu kalla þetta þráhyggju - en ég held að sennilega sé þetta bara "ÉG" - og mínir fullkomnunar draumar!
Some would call it opsession; but I think it is "ME"# - and the dreams off perfection!

Passið ykkur á því að verða ekki eins og ég - því að það sem ekki verður gert í dag er alltaf hægt að gera á morgun!
Take care that you will not get like me - for what you can not do today - you can always manage tomorrow!

Gott mynni gleymir öllu því sem skiptir ekki máli!
Good memory forgets everything wich doesn´t really matter!